Bij u in de buurt!
‘Waar je mee omgaat word je mee besmet.’ Dit is een variant van de Bijbeltekst Spreuken 13:20-21.
Misschien heb ik er een te gevoelige antenne voor, maar als iemand met ‘oude jood’ wordt aangesproken, voel ik mij er behoorlijk ongemakkelijk bij.
Een pannenkoek met spek en stroop. Ik wil niet beweren dat je mij daar midden in de nacht voor wakker kunt maken, maar veel scheelt het niet. Het maken van pannenkoeken is vrij simpel. Wat meel, een scheut melk en een paar eieren, even mixen en het beslag kan in een hete koekenpan.
De vrouw is weer terug, de vrouw die van haar achtste tot haar zestiende is gepest. De oefening van de vorige keer heeft een goed effect, zegt ze. Ze voelt zich sterker. Toch heeft ze niet genoeg vertrouwen.
Ook deze zomer doet de protestantse kerk in Scherpenzeel mee met het Tsjerkepaad. Van 6 juli tot en met 14 september is de kerk elke zaterdagmiddag van 13.30 tot 17.00 uur geopend en is er een expositie van oude schoolplaten.
We kenden de hartverscheurende foto van de verdronken 3-jarige Syrische peuter met zijn rode T-shirtje en zijn blauwe broekje. Zijn lijkje spoelde september 2015 aan op een Turks strand nadat Alan in de Middellandse Zee was verdronken. Hij haalde het rijke veilige Westen niet.
Het is altijd leuk om tijdens vakantie in het buitenland een onderwerp te vinden dat in onze Stellingwerfse kranten past. Dit jaar was ik in Zuid-Frankrijk, waar een dorp aan de Rhône veel overeenkomsten vertoont met Noordwolde.
Af en toe heb ik zo’n moment dat ik onder ogen moet zien dat ik toch best wel een beetje een wetenschapper ben. Na mijn studie heb ik er bewust voor gekozen geen promotieonderzoek te gaan doen en juist werk te zoeken buiten het academische wereldje.
Al vanaf het moment dat Jambers op tv kwam, realiseer ik me dat er werelden zijn waar ik geen weet van heb. Of in het beste geval een flauw vermoeden. Soms probeer ik me dat, terwijl ik lekker in mijn eigen wereld zit, voor te stellen.
Fase 1 van de werkzaamheden in Wildlands is afgerond en dat werd vorige week gevierd. Op donderdagavond mochten genodigden en abonnementhouders voor het eerst de doorsteek maken van Nortica naar Serenga (of andersom).
Sinds ik in officieel buitengebied woon, heb ik het niet makkelijk. Ben ik voor elk wissewasje – en de wissewasjes van de kuikens Boonzaayer, en dat zijn er nogal wat – minstens een half uur onderweg. Moet ik elke avond koken want de thuisbezorging is een zorg.
Een vrouw komt voor de eerste keer op consult. Ze lijkt wat verlegen en kijkt mij niet rechtstreeks aan. We beginnen het consult en ze houdt het gesprek op het niveau van koetjes en kalfjes.
Onlangs is onze oudste 18 geworden. Zijn kindertijd is omgevlogen. Langzamerhand zie je je kinderen steeds zelfstandiger worden en hun eigen keuzes maken.
Laatst wandelde ik op een rustige middag met mijn pony door het bos. En toen stonden we ineens oog in oog met een flinke ree. Het dier had ons niet gezien en drentelde rustig rond, tot het ineens op een paar meter afstand van ons de bosjes uit kwam.
Als het zou kunnen, dan zou ik in een sprookje willen wonen. In een villa in een boom, met ramen met houten luikjes met een hartje eruit gekerfd. Waar dan ’s morgens de zonnestralen me laten ontwaken en de vogels de gordijnen voor me openschuiven.
Al zeg ik het zelf, als bioloog heb ik een redelijk goed waarnemingsvermogen. Wanneer ik op een bepaalde locatie ben, of dat nu thuis is of bijvoorbeeld in het buitenland, bijzondere waarnemingen ontgaan mij meestal niet.
Ik noem het zelf altijd het ‘fuck it’ moment (ja, in mijzelf natuurlijk he, want dat zijn - in deze combinatie - twee heel lelijke woorden die me weer een boete van €0,50 opleveren als ik dat hardop zeg). Dat moment waarop je denkt: ‘laat maar’.
Wat heb jij al te lang verborgen gehouden voor jezelf?
Van alle christelijke feestdagen is Pinksteren wel de minst grijpbare. Dat komt omdat wij ons bij Pinksteren slecht een voorstelling kunnen maken.
De “Spermadokter” Karbaat, die met eigen zaad minstens 53 kinderen heeft voortgebracht, zet de erfrechtelijke wereld aan het fantaseren.
Het kampeerseizoen is inmiddels volop in gang. Hoewel kamperen altijd heerlijk is, moet ik toegeven dat ik het midden in de winter toch ook wel wat te koud vind.
Dat ik op zolder een muur heb kunnen behangen met wikkels van een zeker chocolademerk, is vooral dankzij een club vriendinnen die zich zonder enige vorm van protest wilde inzetten voor het leegeten van de wikkels. Zodat ik nu (binnen een jaar!) een Tony-muur heb.
Ik wil graag een misvatting uit de wereld helpen. En wie Wildlands vaker dan één keer bezocht heeft, zal dit kunnen beamen. Geen enkel bezoek is hetzelfde. Niet alleen de dieren zijn altijd in beweging, maar ook het park zelf.
